Namasté lieve mensen!
Vandaag de laatste blog over mijn reis in Nepal, want inmiddels is het al twee weken geleden dat ik voet heb gezet op Indonesische bodem. Ik wil echter graag nog wat mooie momenten met jullie delen van mijn laatste weken in Nepal, dus bij dezen.
21 juni kwam ik weer aan in Kathmandu en daar bracht ik eerst een paar dagen door in de wat rustigere wijk Bouddah. In deze wijk vind je ook deze enorme boeddhistische tempel: Bouddhanath stupa. Rond deze stupa zijn veel kloosters, de straten rondom de stupa ademen echt boeddhisme. Daarnaast is de stupa gewoon ontzettend mooi en lijkt hij in het donker zowaar nog statiger.
In mijn één na laatste week in Nepal ging ik naar Kopan Monastry, om daar een introductiecursus in het boeddhisme te volgen. Ik had via via veel goede verhalen gehoord over dit klooster en die verwachtingen zijn zeker bevestigd. Met zo’n zestig mensen van over de hele wereld kregen we zes dagen les over Tibetaans boeddhisme van een Canadese non. Het mooie hieraan vond ik dat zij hierdoor goed vanuit het westerse perspectief de concepten uit kon leggen, gezien er veel westerlingen aanwezig waren.
Kijk allereerst even naar het prachtige uitzicht dat we hadden vanuit het klooster:
In deze kleurrijke gompa (een ruimte bedoeld voor boeddhistische leer) hebben we heel wat uren doorgebracht. De dag begonnen we met een meditatiesessie, gevolgd door het ontbijt en de ochtendles. Dan was het lunchtijd, hierna mocht er weer gesproken worden! Het was namelijk stilte tussen 10 uur ’s avons en de lunch de dag erop. Na de lunch gingen we in kleine groepjes discussiëren. Megainteressant, omdat er veel verschillende culturen en denkwijzen bij elkaar kwamen. Zo discussieerden we onder andere over reïncarnatie, iets waarin bij ons in het westen over het algemeen niet geloofd wordt en het bestaan hiervan juist door studenten uit bijvoorbeeld Hongkong en Singapore nog nooit betwist was.
Later op de middag hadden we dan nog een les en meditatiesessie en ’s avonds na het eten nog een les, meditatie of vragensessie.
Zoals je hieronder ziet was het klooster niet de minste plek om een weekje te verblijven.
De lessen die ik in dit klooster leerde zijn er teveel om op te noemen, maar ik deel er graag één die me goed is bijgebleven en die je zelf misschien ook makkelijk toe kunt passen. Wat ik erg mooi vind aan het Tibetaans boeddhisme is de focus op compassie. Het gaat dus niet om een egoïstisch streven naar Nirwana, maar het helpen van anderen in het verlossen van hun lijden (klik hier als je daarover meer wilt lezen).
We deden een meditatie die helpt je loving kindness te vergroten. Tijdens de oefening train je het besef dat (bijna) alles in je omgeving het resultaat is van het harde werk van anderen. Neem bijvoorbeeld het ontbijt dat je vanochtend at in gedachten en sta stapje voor stapje stil bij hoeveel mensen er bij het proces betrokken zijn geweest om ervoor te zorgen dat jij dit ontbijtje kon eten. Vakkenvullers en caissières in de supermarkt, bakkers vrachtwagenchauffeurs, productiemedewerkers, boeren en ga zo maar door. Om te zorgen dat jij je boterham vanochtend kon eten zijn er tientallen, misschien wel honderden mensen aan het werk geweest.
Alles om je heen is het resultaat van het harde werk van anderen, of dat nu vanuit liefde gemaakt is of niet, het heeft wel een positief resultaat, namelijk iets faciliteren van andere mensen. Waar ons hoofd vaak de neiging heeft de nadruk te leggen op wat er allemaal mankeert aan onze omgeving (dat hadden we vroeger heel hard nodig om te kunnen overleven), kan deze oefening helpen je te laten inzien dat we in onze directe omgeving met heel veel goedheid omringd zijn. Alleen al in al onze gebruiksvoorwerpen zijn we omringd met zoveel meer positiviteit dan negativiteit. Ik vind dit een hele mooie en simpele oefening om je gedachten meer te leren richten op het positieve!
Bijzonder aan het doorbrengen van een week in het klooster is dat je ook iets meekrijgt van hoe het is voor de monniken om hier te leven. Net als wij hebben zij een vol programma, waarin heel veel gestudeerd wordt. Ze doen veel aan tekstenleer, wat ook op een actieve manier getest wordt. Hieronder zie je bijvoorbeeld een setting waarin monniken aan het debatteren zijn. Een groep monniken staat om hen heen en schiet argumenten op hen af die zij al dan niet moeten weerleggen. Het gaat door totdat de monniken zichzelf tegenspreken in hun argumentatie. Zo leren ze de teksten dus actief beheersen.
Nog even een afsluitfoto met de hele groep en toen zat het er al weer op!
In de dagen erop ging ik met twee mede-Dutchies Jade en Julia, die ik in het klooster had leren kennen, naar Bhaktapur. Dit is een stad ten oosten van Kathmandu, één van de drie koningssteden van Nepal. In deze stad waren de Middeleeuwse tempels het best bewaard gebleven, helaas heeft de aardbeving in 2015 daar verandering in gebracht. Veel tempels zijn inmiddels hersteld, maar er is ook nog veel schade van de aardbeving te zien.
Onze kennismaking met deze mooie stad begon echter met iets totaal anders: een bruiloft! We waren de bus nog maar net uitgestapt toen we verderop in de straat muziek hoorden. We besloten een kijkje te nemen en gasten die buiten stonden vertelden ons dat we naar binnen mochten lopen. Enigszins ongemakkelijk stapten wij naar binnen, maar dat bleek al gauw nergens voor nodig, want we werden met open armen door familie ontvangen. Waar het in Nederland over het algemeen hoogst ongebruikelijk is om de ongenode gast op een bruiloft uit te hangen, worden ze er hier alleen maar heel enthousiast van. De drankjes konden we met moeite afslaan, want die bleven maar komen, lunch werd ons aangeboden (daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen), we werden voorgesteld aan vele familieleden, Nepalese gebruiken werden uitgelegd en we mochten tevens met het bruidspaar op de foto. Zie hieronder het resultaat (ja, we voelden ons ontzettend underdressed in ons reizigerskloffie tussen al die prachtig gekleden mensen!). Van deze gastvrijheid kunnen we in ons koude kikkerlandje nog heel veel leren.
Daarnaast werden er natúúrlijk tientallen, al dan niet honderden selfies gemaakt. Daar ontkom je hier niet aan als westerling en al helemaal niet als je met drie westerse vrouwen bent. Maar dat was misschien ook wel het minste dat we terug konden doen, haha!
Eén van de vele vermaakmomentjes bij het slenteren door Nepalese straten vind ik het spotten van dubieuze advertentieborden. Een streetfoodtent die zichzelf aanprijst als ‘hygiënisch’ klinkt niet bijzonder aantrekkelijk, nietwaar? Toch komt deze heel erg vaak voorbij.
De interessantste tot nu toe was een tattooshop die adverteerde met: ‘we got new and sterilised needles’. Dan vraag je je toch af waar het erger is om je te laten tatoeëren: deze plek waar blijkbaar het hebben van nieuwe naalden het belangrijkste is waar in uitgeblonken wordt, of de tattoobuurman waar volgens de advertentie niet eens aan deze randvoorwaarde voldaan wordt. Lollig, maar ook zeker zorgwekkend.
Bhaktapur staat bekend om zijn houtsnijwerk, wat je op onderstaande foto’s goed kunt zien. Je ziet het terug in de tempels, maar het is ook verwerkt in de ‘gewone’ huizen.
Oudere mensen vind ik hier zo prachtig! In het westen doet iedereen zo zijn best om er jong uit te blijven zien, maar hoeveel karakter heeft het gezicht van deze vrouw?!
In de hele stad wordt heel veel gebouwd en hersteld. Niet alleen de tempels, maar vooral ook veel huizen. Hierdoor kun je nog goed zien wat een enorme impact de aardbeving hier gehad heeft. Al lopend door de smalle straatjes beseften we ons meer en meer hoe vreselijk eng dat moet zijn geweest.
Hieronder zie je één van m’n favoriete momentjes. We waren een beetje door de straatjes buiten het historische centrum aan het slenteren, toen we twee Nepalese vrouwen zagen werken met grote zelfgemaakte weefapparaten. We raakten met hen aan de praat (een poging tot althans, in handen-en voeten-Nepalees en -Engels) en al snel gebruikten ze ons als hun levende aankleedpoppen. Ze trokken ons traditionele Newarijurken aan. De vrouwen hadden de grootste lol en er kwamen meer en meer buren en familieleden staan kijken. Niet om ons iets te verkopen (ze verkochten de jurken zelf niet eens), maar echt gewoon omdat ze dat leuk vonden. Ik geloof dat we hun dag gemaakt hebben. Zij in ieder geval die van ons.
Na Bhaktapur bestonden ongeveer uit onderstaande: meeten met allemaal leuke mensen uit het klooster en het hostel in Kathmandu. Heel gezellig, maar minder interessant voor jullie. Daarom sluit ik de blog bij dezen af. De laatste over Nepal. Wat was het een te gekke tijd! Zoals je de afgelopen blogs hebt gelezen heb ik enorm veel geleerd en het vooral ook heel erg gezellig gehad met alle leuke mensen die ik heb ontmoet.
Nu ben ik in Indonesië, op Lombok om precies te zijn. 🙂 Samen met roeivriendinnetje Saskia. We zijn hier nog tot 7 augustus, daarna gaan we drie weken Singapore en Maleisië verkennen. Over dit alles komen ook blogs, dus die zie je binnenkort wel eens verschijnen! Wil je een berichtje ontvangen als er iets nieuws online is hier? Meld je dan hier rechts aan voor de mailinglijst.
Veel liefs en dikke tút,
Femke
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.