Op het moment dat ik dit schrijf ben ik mijn spullen aan het pakken, het is mijn laatste dag in Pokhara. Morgenvroeg pak ik de bus naar Kathmandu, want mijn vrijwilligerswerk voor MountainChildCare zit er alweer op. Volgende week komt mijn blog over mijn tijd hier als vrijwilliger online, maar vandaag deel ik graag een aantal van mijn favoriete Nepalmomenten tot nu toe. Ik vind het altijd leuk om terug te kijken en dan te beseffen dat de kleine momentjes eigenlijk de grote momenten zijn, de momenten die je het meest bijblijven. Goed om daar vaker bij stil te staan, ook als je niet op reis bent. Hieronder een aantal van mijn favoriete kleine (en een paar grote) momentjes.
- De eerste keer dat ik dit uitzicht zag, vanuit de yogaretreat. Het is het uitzicht over Phewa Lake in Pokhara, waarvan ik daarna nog weken heb kunnen genieten. Man, wat prachtig!
- Op één van de laatste avonden in de yogaretreat is de stroom uitgevallen, dus eten we ons avondeten met z’n allen bij het licht van heel veel kaarsjes. Onze yogadocent komt erbij zitten en begint een ontzettend slechte grap te vertellen. Van het kaliber: ‘hoe krijg je een olifant in een koelkast?’ Hilarisch genoeg herkennen ze in Nepal sarcasme niet zo goed. Dus wanneer wij reageren met ‘you’re so funny, tell it one more time!’, begint hij opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. Na iedere keer beginnen wij meer en meer dubbel te liggen van het lachen. Hierdoor begint meneer de grappenmaker’s ego te groeien en zie je hem denken dat een carrièreswitch naar cabaretier er misschien wel in zit. Poor guy! Beetje gemeen van ons, maar hé, beide partijen hebben gelachen!
- Toen we tijdens de Annapurna Circuit aankwamen in Manang en er wárm water uit de douchekop kwam, er elektriciteit was en na een goede dosis paracetamol mijn stekende hoogtehoofdpijn als sneeuw voor de zon verdween. Na dagen van ijskoud douchewater en gebrek aan elektriciteit was dit zo’n verademing! Volmaakt gelukkig!
- De dag erna tijdens onze rustdag in Manang, toen we naar de allerleukste bioscoop ooit gingen, zoals ik in deze blog al schreef. Ultieme kneuterigheid kan zo gezellig zijn, haha!
- Natuurlijk behoort deze ook tot mijn favorieten, aankomen op het hoogtepunt van de trekking: Thorung La Pass. Met name omdat de avond en nacht daarvoor heel zwaar was door de hoogteziekte, voelde dit extra als een overwinning.
- In mijn vijfde week in Nepal kampte ik met voedselvergiftigingsleed en lag ik vooral veel in bed. Ik zat in een ontzettend gezellig hostel en baalde dat ik niet met de rest leuke dingen kon doen. Het was zo’n moment dat je eigenlijk gewoon naar huis wil, zodat je zielig kan zijn en je moeder voor je kan zorgen. Net als vroeger. Maar nee, je ligt in een bed aan de andere kant van de wereld. Een kamergenootje dat ik nog niet eerder heb gesproken komt binnen en maakt m’n dag. ‘Hey, ik hoor dat jij al dagen ziek bent, ik ga zo fruit voor jou kopen!’ Even later komt ze terug met een lading fruit en zet me ertoe aan om nu toch echt langs het ziekenhuis te gaan. Deze meid speelde de moeder die ik op dat moment even nodig had, dankjewel! Sowieso vind ik het fantastisch hoeveel mensen (Nepalezen, maar ook zeker toeristen) hier zomaar iets voor je doen, ook al ken je ze niet eens.
- Dit moment tijdens de QuestTrek met MountainChildCare. Hoe de Nepalese meiden hier opgaan in het nummer en hoe ongelooflijk vals het is, onbetaalbaar!
- De blik in de ogen van één van de Nepalese meiden (die heel erg creatief is), toen ik haar bij het afscheid één van mijn brushpennen gaf waar ze helemaal verliefd op was. Goede reminder om veel vaker iets weg te geven!
- Vorige week waren Sanne en Doris (twee stagiaires van MountainChildCare en na de QuestTrek vriendinnen) bij mij in Pokhara en hadden we vijf hele gezellige dagen. Eén van de dagen was het heel erg regenachtig en triest weer. We hadden allemaal plannen voor die dag, maar ze leken letterlijk in het water te vallen. Juist dit werd zó’n gezellige dag. ’s Avonds belandden we in een restaurant waar een salsafeestje gaande was. Er hing hier zo’n open en fijne sfeer: iedereen danste met iedereen, alle niveau’s, culturen en leeftijden door elkaar. Heel erg vet! Ik vond het ook heel leuk om hier een totaal andere kant van Nepalezen te zien, vergeleken met de ingetogen en kalme kant die je overdag vaak ziet.
- Dit is natuurlijk niet een klein momentje, maar toch ook wel echt een favoriet. Paragliden over Pokhara tijdens mijn laatste dagen in deze stad voelde echt als de perfecte afsluiter van de fijne tijd die ik er gehad heb. Het was echt te gek om vanuit de lucht alle prachtige plekken van de stad te kunnen zien. Sarangkot (het dorpje in de heuvels waar je de lucht in gaat) schijnt één van de mooiste paraglideplekken ter wereld te zijn. Nu heb ik vrij weinig vergelijkingsmateriaal (lees: geen), maar die kan maar weer afgestreept worden!
Goed, ik kan nog veel langer doorgaan met mooie momentjes noemen, maar ik laat het hier bij. Komende week ben ik vijf dagen in een klooster in Kathmandu, om te leren over boeddhisme. Wanneer ik terug ben vertel ik jullie meer hierover en natuurlijk nog over mijn tijd als vrijwilliger bij MountainChildCare!
Tot de volgende!
Liefs,
Femke
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.